Strætóferð með stúlkum, nútímaútgáfa:

Stúlka í strætó: Ég er ólétt!
Stúlkur með henni: HA! í alvöru..vá!
Stúlka í strætó: "Nei.....grín!!! Hahha allir voru bara WHAT! og ég var bara "í alvöru, ég er ólétt!" og allir bara "SHIT! Til hamingju samt!" og ég alveg "Ég er að fokka í ykkur mahr!" og þið bara keyptuð þetta alveg!"

Stúlkan heldur áfram eftir eilítið hik:
"Svo væri ég i alvöru ólétt...og þið bara "Vá þú tókst okkur alveg" og ég bara með morgunógleðina "öhhh huuu húh" og þið bara "Glætan að þú sért ólétt, þú gætir það aldrei mahr" og ég bara "Fokk maginn á mér er að stækka!" og þið alveg "Yeah einmitt right okay" og ég alveg "Hjálp ég er með útvíkkun og innsog og hríðir og allt heila klabbið" og þið alveg "Ekki fyndið lengur bless!"
...ég dey af barnsförum og er alveg ohhh úhhh og barnið bara SHIT! og ég bara gubb* og barnið nennir þessu ekkert og fer bara..og.."

Svo fór ég út úr strætó og heyrði ekki meir..

Hvert ætli barnið hafi farið?
Hversu mikið gubbaði hún eftir að hún dó?
Hvert fóru vinir hennar, ætla þeir aldrei að trúa henni?

Vona að þær verði þarna aftur á morgun, þetta var eins og strætó-jóladagatal.
Í 140 til Betlehem.
Á aðfangadag kemur í ljós að þetta var Jesúbarnið og eitthvað svona..myrra...reykelsi...stjarna.

Ég ætlaði að mæla með nokkrum myndum en ég virðist ekki geta skrifað neitt krefjandi núna. Ég er búin að vera að lesa Fornaldasögur Norðurlanda í bak og fyrir og annaðhvort virðist ég verða að skrifa texta mér til ósæmdar og vanvirðingar eða þá í fornaldarsögustíl.

Af strætóferð minni með stúlkum, fornaldarsögustíll:

Frú í vagni: Finn ek nú að ek er með barni
Meyjar með henni: Finnst okkur það vera mikil ok góð tíðindi.
Frú í vagni: Hví sitjið þér svo kyrrar ok mælið slíka heimsku? Munu menn gott hyggja til at spotta ykkur því þið svarið sem ég satt segi. Grunlausar voruði er ég að ykkur bar lygi mikla ok stóra.
Frúin í vagni eftir dálítið hik: Ef ek mun síðar reynast með barni vera og þið mér eigi trúa ok gera af mikla háðung, þá mun ek sjúk verða og falla í óvit en þið mér aldrei trúa. Eigi vil ek at þið farið á brott ok gerir líkami minn sjúkur uppköst ok sóttir. En vegna ósanninda munuð þið á brott fara og ek ein fæða barnið og af því ráði stendur mikill ófagnaður og mun það minn bani verða. Sveininn mun leiðast lætin, ganga á brott til skógar alvápnaður og draga saman óvígjan her.

Þar sem hvorugur stíllinn gefst vel hef ég ákveðið að skrifa ekki meira í dag.

Gefi Jesús Christus segjöndum og heyröndum, að vér megum vort líf enda í guðs þjónustu, að sálir vorar öðlist eilífa hjálp og himnaríkis inngöngu að yztu tíð veraldar. Amen.

Blensibil og Blankiflúr